Alweer de laatste weekjes

Okee, nu is het denk ik vrij duidelijk dat ik niet zo goed ben in het bijhouden van een blog. Om het goed te maken zal ik jullie vertellen wat er de afgelopen weken allemaal gebeurt is. Hou je goed vast, want ik heb een heleboel dingen te vertellen!

Intussen heb ik samen met mijn leuke studie/reisgenootjes al een heleboel afdelingen afgestruind en een heleboel nieuwe dingen mogen zien en leren. Zo zijn we bijvoorbeeld ook verhuist van ziekenhuis. Waar we eerst de afdelingen in het Windhoek Central Hospital onveilig maakten zijn we nu de afdelingen in het Katutura State Hospital onveilig aan het maken.
De allereerste dag in dit ziekenhuis merkte we al meteen dat het er hier heel anders aan toe ging. We verzamelden ons bij het kantoortje van Sister Thele en kregen hier een uitgebreide uitleg over het ziekenhuis, de afdelingen met tot slot een geweldige rondleiding door het hele ziekenhuis waardoor we daadwerkelijk wisten waar alle afdelingen waren en waar de belangrijkste hotspots zaten. Op elke afdeling zouden we nu ongeveer 2 weken stage gaan lopen en ook daar kregen we steeds een rondleiding over de afdeling, inclusief een voorstelrondje. Hierdoor voelde ik me in dit ziekenhuis een stuk meer op mijn plek en had ik niet het idee dat ik de verpleegkundige irriteerde of in de weg liep (in tegenstelling tot het andere ziekenhuis).
Het begon allemaal woensdag om 6:45 op de Acute Care Unit. Jerryt, Hannah en ik liepen met vol goede moed onze eerste stagedag op de afdeling tegemoet. Voor we goed en wel op de afdeling aangekomen waren merkte we dat er bij een bed veel rumoer was. Wat bleek? Er was een reanimatie aan de gang. Voordat we ons voorstelde of iemand wist waar we vandaan kwamen stonden we al om het bed om afwisselend te helpen met de reanimatie. Een spannend en hectisch begin van onze eerste dag daar. Op deze afdeling hebben we veel verschillende ziektebeelden mogen en kunnen zien en hebben we vaak 1 op 1 met iemand mee kunnen lopen. Erg interessant!
De weken erna zouden we eigenlijk op de Internal Medicine stage gaan lopen. Volgens goede betrouwbare bronnen was het al snel duidelijk dat we naar de gipskamer moesten gaan omdat dit een leuke, leerzame en afwisselende afdeling zou zijn. En dat was inderdaad zo!

Valt u van de fiets en breekt u wat? Bel Jerryt, Hannah en Merel en zei gipsen u wel eventjes in. Uiteraard worden deze ook vakkundig verwijdert wanneer de tijd hiervoor is gekomen. Is het nog niet goed geheeld? Dan wordt er met een team van specialisten overlegd wat er het beste kan gebeuren.
Hechtingen verwijderen? Ook hier staat het goed op elkaar ingespeelde team met pincet en hechtingmesjes voor u klaar.
Injectie nodig of bloed laten prikken? U kunt met een gerust hart het volleerde team op u los laten gaan met de naalden.
Samen met de doktoren en verpleegkundigen vormen zij een ervaren team die u binnen no time van al u kwaaltjes afhelpt.

Al met al was het zo leuk op deze afdeling dat we hier zijn blijven hangen. Ook zijn we de beste maatjes geworden met de laboranten en kunnen we met onze puppy-ogen de mooiste materialen regelen voor de gipskamer bij het magazijn. Uiteraard blijft het ziekenhuis nog steeds zijn grenzen te hebben ook hiermee zijn we in aanraking gekomen. Handschoenen, materialen om wonden mee te verbinden, bloedafneemnaalden of zelfs gipsmateriaal was vaak niet aanwezig en in het ergste geval moest hier soms nog wel een week op nieuwe voorraad gewacht worden. Desondanks werd iedere patiënt gewoon geholpen, de een net wat anders dan de ander.
Nu ondertussen de laatste week van stage in te zijn gegaan (jaja het gaat hard!) hebben we nog een dagje voor de boeg dat we op de prikpost gaan helpen met bloedprikken. De laatste verslagen en praktijktoetsen worden nog afgehandeld en dan is het einde al bijna in zicht... die 13 weken zijn toch wel heel erg snel voorbij gegaan eigenlijk!

Misschien komt dat stiekem ook wel omdat we naast stage in die 13 weken ook een heleboel gave uitstapjes gemaakt hebben!
Zo zijn we een dagje naar het Daan Viljoen park geweest, een mooi gebied waar we een route van ongeveer 9 kilometer in de hete Namibische zon afgelegd hebben. De omgeving was erg mooi, we liepen van boven naar beneden en andersom en liepen zelfs een groepje giraffen tegen het lijf. Met behulp van een mooie verrekijker en 8 paar goede ogen hebben we ook een heleboel andere mooie dieren gespot: Zebra's, oryx, sprinkbokjes, aapjes en nog wat ander loslopend wild (de andere studenten niet meegerekend). Na deze wandeling zijn we lekker wat gaan eten en drinken met de gezellige aanwezigheid van een tweetal struisvogels die het terras kwamen terroriseren... allemaal heel erg leuk.

Ondertussen hadden we gelukkig na 5 weken (!!!) eindelijk ons visum gekregen zodat we niet meer illegaal rondliepen in het mooie Namibië. Hierdoor konden we uitstapjes gaan organiseren die wat verder weg waren waaronder een weekendje naar Etosha!
Voor de eerste keer auto's gehuurd en daar gingen we; op naar Etosha. We hadden alles natuurlijk goed uitgezocht en konden het daardoor ook prima redden om naar een crocodilefarm en cheetahfarm te gaan, waar we tevens ook zouden overnachten. Helaas bleek onze planning iets te strak te zijn en met wat omrijden is het ons gelukt om deze twee activiteiten allebei over te moeten slaan. Na de planning wat te hebben omgegooid besloten we om aan de westerlijke kant van Etosha (heb ik al verteld dat Etosha ongeveer net zo groot als heel nederland is?) naar binnen te gaan de volgende ochtend en dus ook daar in de buurt te overnachten. We belanden op een stoere camping waar we in een houten hokje konden douchen en toiletteren. Er werd ons verteld dat we savonds eerst moesten checken of er geen leeuwen naast onze tent stonden omdat we anders wellicht niet levend bij het toilet aan zouden komen. Geruststellend...
De volgende dag begon ons avontuur al vroeg, helaas kwamen we er door een klein ongelukje achter dat we geen botsauto's bij hadden... oeps! Gelukkig waren de auto's nog rijdbaar en zag niemand er wat van als we de rest van de rit in dezelfde opstelling zouden rijden ( lees; de kapotte voorkantauto zou achter de kapotte achterkantauto moeten rijden dan). Na een gezellig langdradig bezoekje aan het lokale politiestationnetje, waar ikzelf voor mijn gevoel met 5 minuten klaar had kunnen zijn, waren we ondertussen al meer dan de halve dag kwijt en besloten we maar naar de zuidelijke kant van Etosha te rijden en ons avontuur daar te beginnen. Veel mooie dieren al gezien in het begin waaronder een hyena, zebra's, een bult oryxen, impala's en sprinkbokjes. Eenmaal aangekomen bij de camping kwamen we achter het nadeel dat van de voorste auto de achterklep niet meer open wilde.. en hier zaten toch echt al onze belangrijke spullen in.. na wrikken, trekken en duwen zijn we geholpen door 2 mannen van de camping waarvan 1 uiteindelijk via de achterklep naar buiten kwam. Deze lange dag hebben we gezellig afgesloten met een buffet en daarna een biertje bij de verlichtte waterhole waar ik giraffen, neushoorns en olifanten heb mogen spotten.. hoe gaaf is dat. Lekker gaan slapen en de volgende ochtend zijn we door de rest van Etosha gereden, daarbij soort van een leeuw gespot en tonnen zebra's, oryxen en sprinkbokjes (ik hou al deze bokjes nog steeds niet helemaal uit elkaar). Bijzonder was dat we welgeteld 11 neushoorns hebben mogen spotten waaronder zowel de witte en de zwarte! De volgende dag zijn we met toch een voldaan gevoel naar huis gereden. Ondanks het ongelukje toch een mooi en gaaf weekend gehad!

Nog geen week later zijn we naar N/a’an ku sê (naankoezee) geweest. Dit is kort gezegd een reservaat voor dieren die ziek zijn, geen moeder meer hebben of een gevaar voor zichzelf of andere zijn en dus even niet in het wild kunnen leven. Het doel is voornamelijk dat de dieren na een bepaalde tijd weer terug het wild in gaan. Helaas is dat niet voor elk dier mogelijk. Na een heerlijk ontbijtbuffet (wat er bij ons helaas binnen 10 minuten ingestopt moest worden) begonnen onze tour; KNUFFELEN MET CHEETAHS. Of eigenlijk wandelen maar als je ze kan knuffelen dan is de keuze snel gemaakt. Wat een vette dieren!
We hebben hierna een mooie rondleiding gehad en verschillende leuke beestjes vastgehouden zoals stokstaartjes en een soort marmotachtigen. Bijna gestruikeld over pumba's(zwijntjes) en een heeeeleboel schildpadjes gezien. Om het goed af te sluiten hebben we letterlijk apekooitje gespeeld en dus in een kooi met baboons(baviaantjes) gespeeld. Overgegooid, gesprongen, tikkertje gedaan en heel veel gekkigheid uitgehaald.

Omdat we dieren echt geweldig vinden en een deel van de groep nog geen olifanten had gezien (ja echt!) zijn we de zaterdag erna naar het Erindi Private Game reserve gegaan. We waren net goed en wel binnen en omdat we wat vroeg waren besloten we een drankje te doen op het terras... deze had een langgerekt uitzicht op het park en vlakvoor het terras zat een strook wat met.. jawel jawel nijlpaarden en krokodillen!! De dag was voor mij al volmaakt en we moesten nog beginnen aan de tour. Hiervoor gingen we in zo'n typische safari auto met gids. Stiekem was dit eigenlijk veel leuker dan we hadden gedacht. Binnen de eerste 5 minuten werden we al verrast door een hele groep met wilddogs en dan ook meteen de gehele groep binnen het reservaat! Echter waren er ook 2 olifanten die 10 meter verderop rustig rondliepen, ik wist niet waar ik kijken moest, ontzettend gaaf! We reden dwars door het reservaat en gingen regelmatig van de weg af om dieren te spotten, gevolgd door een leerzame uitleg over de dieren zelf door de gids. Gelukkig dat we waren hebben we een groep leeuwen gespot inclusief een jong! De leeuw lag uit te buiken naast een oryx, die ze met de groep nog een heel stuk verplaatst hadden zagen we later aan de sporen. Het leuke was dat bij het begin van de sporen de maag en darmen van de oryx er nog ongeopend lagen. Dit was met de reden dat er in eerste instantie nog geen ander wild op af zou komen, jakkie.
Na voor mijn gevoel nog geen kilometer verder te zijn gereden kwamen we een moeder neushoorn met twee jongen tegen en zijn we daar ongeveer honderd meter naast gestopt om foto's te gaan maken en wat te drinken en jawel we mochten en gingen uit de auto. Wees gerust, we hebben het allemaal overleefd. Toch best bizar als je weet dat we vlakbij een groep leeuwen en 3 neushoorns stonden... Om onze collectie verder uit te breiden hebben we nog een paar bat-eared foxes gezien.
Natuurlijk hebben we ook weer een heleboel oryxen en bokjes gezien en de geweldig kippen van Namibië : De parelhoenders. Deze snelle kippen komen we eigenlijk overal tegen en rennen soms op de meest komische manier alle kanten op. Ook deze tour was weer helemaal geweldig en als je ooit deze kant op gaat zeker de moeite waard!

Omdat we nog niet genoeg leuke dingen gedaan hadden gingen we het weekend erna weer naar Swakopmund. Dit keer met zijn 5en en we konden met 1 auto waar, laat ik het op zijn zachtst zeggen, de remmen het gas en slipvermogen goed van uitgeprobeerd is. Als een stel aso's hebben we geheel Swakopmund met onze witte polo vivo geterroriseerd.
Ook hebben we met ons 5en gegeten alsof we met 8 man waren, lekker genoten van de lokale gele viskraam aan het strant en de duurste maar lekkerste tent van Swakopmund 'The Tug' is dit keer uitgeprobeerd. De eerste dag hebben we gezellig samen het aquarium bezocht en genoten van de zee doormiddel van een lekkere wandeling. Naast deze gezelligheden was het de bedoeling dat we het weekend gingen surfen. Dus stonden we de volgende dag netjes om 8 uur voor het hostel te wachten op onze surfinstructeur. 2 uur later waren we nog steeds aan het wachten en na een belletje werd ons verteld dat er vandaag niet gesurfd werd in verband met de slechte golven... stonden we dan. De volgende dag gingen we uiteindelijk toch echt surfen, netjes in onze wetsuit gehesen wat de een lastiger vond dan de ander (lees; jerryt had hem binnenstebuiten aan en hier en daar hadden sommigen van ons ongemakkelijke gaten) en met onze surfplank onder de arm liepen we richting de zee. Hier kregen we een paar gouden surflessen op het strand van onze hele mooie surfinstructeur(zwijmel). Met deze tips hebben we ons die dag vermaakt in de zee. Leren peddelen, op de plank blijven liggen, door golven duiken en overleven was het voornaamste doel van die dag. Daarnaast was de grootste en moeilijkste taak om uit de zee te komen, het werd al snel ondiep waardoor we vaak tegen scherpe stenen aanknalden en de mooiste minioorlogwondjes en blauwe plekken opliepen. De dag erna waren de golven wat sterker en wij hierdoor ook, desondanks is het leren van surfen in 2 dagen onmogelijk en heeft niemand van ons echt op de plank gestaan maar hebben we ons allemaal uitzonderlijk vermaakt. De zon daarentegen heeft aardig zijn werk gedaan waardoor we allemaal met een mooi rood wetsuit patroontje op onze huid terug reden naar Windhoek.

Dit weekend zijn we ook weer lekker met zijn allen op pad geweest en dit keer naar het mooie gebied Sossesvlei. Dit is een groot gebied wat gekenmerkt wordt door hoge rode duinen. Wat een mooi gebied is dit! Op de heenweg hiernaartoe hebben we in een klein plaatsje genaamd solitaire een lekker stuk Nederlandse appeltaart gehad (wie had dat gedacht?) en heb ik me uitgeleefd tijdens een foto sessie bij allemaal oude auto's.. Merel in love.
Eenmaal aangekomen bij de camping vlakbij het natuurpark Sossesvlei hebben we een heerlijk verkoelende duik genomen en na het opzetten van de tenten zijn we de Sesriem Canyon gaan ontdekken. Ook dit was ontzetten mooi gebied. Veel grotachtige plekken en zelfs een klein beetje water (lees; miniplasje). Na deze leuke bezichtiging en uiteraard vele fotoshoots zijn we weer terug gegaan naar de camping om te beginnen met het eten. Op een mooi vuurtje hebben we lekker gebraaid en ondertussen genoten van de zonsondergang gevolgt door een sterrenhemel die nog nooit zo mooi geweest is. Lekker slapen deden we hoog boven de grond in onze tent bovenop de auto!
De volgende ochtend zijn we naar Dune 45 gereden onder het genot van de zonsopgang, tijdens het opgaan van de zon beklommen wij met zijn allen deze duin om vervolgens van het mooie uitzicht te genieten, met het zand te spelen, proberen niet naar beneden te rollen en heb ik al verteld dat ook hier een fotoshoot plaatsvond?
Na een spannende run van de duin naar beneden zijn we naar de Deadvlei gereden, een droge witte kleivlakte met een heleboel dode bomen midden tussen alle hoge rode duinen. De bomen zijn overigens al 900 jaar oud, maar omdat het zo droog is vergaan ze niet en zijn ze zwartgeblakerd door de zon.
Lekker gegeten en natuurlijk met onze stoere 4x4 toyota hilux door de duinen gecrosst en vervolgens naar de volgende camping gereden in Namibgrens. Dit is een mooi gebied omgeven door bergen waar we op een leuke primitieve camping overnacht hebben. Hier kon je tegelijkertijd douchen en naar de sterren kijken.. heel erg mooi!
De jongens hebben ons die nacht nog verrast met twee nieuwe vrienden: de 2 honden van de boerderij waren meegelopen naar onze campingplek en bleven daar slapen omdat ze niet terug gingen. Uiteraard zijn ze netjes de volgende ochtend bij de lichtelijk zorgelijke baasjes teruggebracht. Toch kon een van de honden nog geen afscheid nemen en is hij met ons meegegaan om te gaan hiken. We hebben veel op rotsen geklommen en zo zijn we op het hoogste punt van de berg beland en konden we genieten van een mooi uitzicht (lees; fotoshoot). Lisa is nog helemaal gelukkig geworden omdat we onderweg ezels tegenkwamen en rende er enthousiast samen met de hond achteraan om foto's te maken.
Bij terugkomst hebben we genoten van een welverdiend biertje en snacks en daarna was het alweer tijd om terug te rijden naar Windhoek. Nog even lekker genieten van de lekkere 4x4 en uiteraard kon Jerryt het niet laten om door een grote plas water te rijden. Wel moest er eerst iemand voelen hoe diep dit was en of er geen stiekem scherpe grote stenen in zaten. Lisa en ik voelde ons daar de geschikte kandidaten voor en hebben lekker door de derrie gebanjerd. Onderweg zijn we verder nog in een kleine zandstorm beland en uiteindelijk weer veilig thuisgekomen.
Die avond nog een hapje uit eten geweest om het leuke weekend af te sluiten en daarna lekker naar bed gegaan, want stiekem was iedereen wel heel erg moe van het weekend.

Naast al deze leuke uitstapjes gaan we ook bijna elke donderdag naar Home of good hope. Dit is een plek waar elke dag 600 kinderen te eten krijgen waar de ouders dit helaas niet kunnen veroorloven. Vaak is dit de enige maaltijd die zij op een dag krijgen. Monica is de vrouw die dit allemaal opgezet heeft en elke ochtend voor de kinderen in de keuken staat om het eten te bereiden, elke dag!
De kinderen komen zelf vanaf huis of vanuit school naar home of good hope. Hier helpen we onder andere met het eten uitdelen en het afwassen van het gebruikte bestek. Voordat de maaltijd opgediend wordt is er tijd en ruimte om samen met alle arriverende kinderen te spelen en geloof mij dit vinden ze leuk! Van slingeren tot knuffelen, touwtje springen of je haren laten doen door een stel meiden die je haren geweldig vinden.. al met al ben je verzekerd van een gezellige ochtend bij home of good hope! Naast veel gezelligheid willen we ook ons steentje bijdrage op medisch gebied en gaan we dan ook een presentatie geven over zowel hand als mondhygiëne zodat de kinderen weten hoe ze hier mee om moeten gaan.

Nu zijn we dus onze laatste 2 weken in windhoek alweer ingegaan. Nog een mooi weekend damaraland en skeleton coast voor de boeg en dan nog de laatste paar keer leuke dingen doen in windhoek. Wat gaat de tijd snel! Maar ik heb nog zoveel leuke dingen in het vooruitzicht, met de groep naar Kaapstad, Swaziland verkennen met Lisa, een week in mijn eentje Kaapstad verkennen en dan nog samen met Papa, die me in Zuid-Afrika komt opzoeken, gaan rondreizen. Nog genoeg te beleven, maar voor nu al mijn belevenissen met jullie gedeeld :)

Mezelf kennende duurt mijn volgende blog wel weer eventjes. Mocht je ongerust zijn of willen weten wat ik allemaal doe mag je het me natuurlijk ook altijd vragen!

Liefs Merel