1 week met veel nieuwe ervaringen.

Na een week tijd vond ik het wel weer een mooi moment om iets van me te laten horen en te vertellen wat ik eigenlijk in deze afgelopen week allemaal heb meegemaakt. Omdat we zouden gaan stage lopen in de hoofdstad van Namibië had ik stiekem wel verwacht dat we in een vrij grote stad zouden zitten. Helaas viel dit best wel tegen maar wat er dan allemaal in de stad is te vinden is zo ontzettend gaaf. We hebben vrijdag met de hele groep al een beetje sightseeing gedaan in de mooie omgeving en het centrum van deze stad. Tijdens de wandeling zag ik onderweg een stokstaartje, helaas was ik zelf zo enthousiast hard stokstaartje aan het roepen dat ik er maar een halve seconde naar heb kunnen kijken. Ook kwamen we verschillende monumenten en standbeelden tegen. Na de nodige fotoshoots voor deze monumenten gehouden te hebben (waar we uiteraard precies van wisten waar ze voor waren.. kuchkuch) kwamen we een groot gebouw tegen wat steunde op 3 lange liften met vanaf ongeveer 15 meter hoog het gebouw zelf. Hierbinnen bleek een museum te zijn die we zeker weten nog een andere keer gaan bezoeken, want ja we hadden honger. Gelukkig voor ons bleek er een restaurant op de 4e verdieping te zitten. Deze had aan alle 3 de kanten van het gebouw een ontzetten mooi panorama uitzicht waardoor je over de hele stad kon kijken en je de omgeving met al zijn mooie bergen kon zien. Dit was ontzettend indrukwekkend. Nadat we allemaal de hele stad en omgeving met onze ogen uitgeplozen hadden was het tijd om ons aan een heerlijk typisch Afrikaans drankje te wagen. Dit drankje bestond uit water wat gemengd was met een soort meel, door middel van suiker kon je het zoeter maken als je dit wilde. De eerste slok zorgde voor veel hilarische bedenkelijke blikken aan tafel. Met als gevolg dat het hier en daar nog eens geprobeerd werd maar eigenlijk het grootste gedeelte werd vervangen door een bij ons bekender drankje.

De mensen die bij het hostel werken hadden ons aangeraden om een keer naar Joe's Beerhouse te gaan. Omdat wij wel in zijn om nieuwe dingen te zien hadden we besloten daar die avond heen te gaan. Dit was echt de beste keus die we hadden kunnen maken, wat een gaaf restaurant! Er staat van alles op de kaart maar het is natuurlijk wel heel verleidelijk om een stukje zebra te proeven wanneer dit op de kaart staat. H e e r l i j k . Wat ook nog erg leuk aan het eten hier is, is dat we voor een complete maaltijd, met drinken en een heerlijk (supermachtig) toetje nog geen 15 euro kwijt waren.
Het is hier over het algemeen bijzonder leuk om een scheetje te laten in de taxi en vervoerd te worden maar we moeten vaak wel opletten dat we niet teveel betalen. Omdat we vaak duidelijk toeristen zijn vragen ze zoveel mogelijk. Gelukkig zijn wij meesters geworden in afdingen en kunnen we soms al voor de prijs van een pak nederlandse rijstwafels naar huis gebracht worden.
Geloof het of niet, maar de volgende dag zijn we met school bezig geweest. Met andere woorden, met ongeveer 5/6 personen om een mini tafel met zoveel mogelijk apparatuur en dan met zijn allen strijden om de geplande dingen (zover mogelijk) af te krijgen. Om de avond goed af te kunnen sluiten zouden we lekker gaan bbq'en aan de overkant (bij het hostel van Backpackers Unite). Om aan het lekkere vlees voor op de bbq te komen zijn we met een aantal van ons naar het centrum geweest bij een geweldige winkel met ontzettend lieve mensen. Ook zijn we naar een marktje geweest en zijn we voor het eerst de mensen van de Himba stam tegen gekomen. Dit is een echte Afrikaanse stam zoals je je voorstelt. Veel sieraden of armbanden om en klei in de haren die lange slierten vormen.
In Afrika zijn termen zoals 'op tijd' of 'snel' een klein beetje anders en kun je hier zeker niet op rekenen. Zo waren we vanaf half 8 al klaar om te gaan bbq'en. Heerlijk en gezellig was het, helaas was de salade en het stokbrood al op toen we om 10 uur ons lekkere vleesje op konden peuzelen. De avond werd trouwens ook nog even opgeschut toen er iemand naast het hostel bijna beroofd werd. Door hard weg te rennen en help te roepen heeft diegene zichzelf kunnen redden, want dit schrikt de meeste boefjes toch al gauw af en de locals worden hierdoor gewaarschuwd en schieten vaak te hulp.

De volgende dag brak onze laatste vrije dag aan. Samen met het grootste gedeelte van de groep besloten we om wat van de omgeving te gaan bekijken. Met een spannende taxi, die zichzelf helemaal 'dope' vond en een ontzettend dikke uitlaat had zijn we hierheen gebracht. Hier hebben we een hele mooie wandeling (lees fotoshoot in mooie omgeving) gemaakt bij de Avis Dam. Dit is een groot gebied met een stuwdam waar normaal gesproken water instaat maar door de droogte staat deze al sinds midden vorig jaar helemaal leeg. Echter is het nog steeds een ontzettend mooi gebied en hebben we nog de kans gewaagd een berg te beklimmen. Er zijn veel mooie plaatjes geschoten en er is veel gelachen onderweg. Bosjes met doorntjes zorgde voor gave oorlogswonden op ieder zijn benen ;)

Maandag begon dan de eerste dag dat we iets gingen doen, we hadden een afspraak met Louise, onze begeleider, op de universiteit van Namibië. Ook dat was weer een hele nieuwe ervaring, dit was een heel groot terrein maar voordat we daar op konden moesten we langs een soort douane-achtige doorgang. We hadden afgesproken waar we moesten beginnen, dit is voor de eerste 3 weken in Windhoek Central Hospital. Doordat er op dit moment erg veel studenten in het Katatura State Hospital zitten zou het te druk worden als wij 8en en 10 Noren er ook nog bij zouden komen. Diezelfde avond vormde Hannah, Lisa en ik een perfect trio om te koken, we hadden het voorrecht om van de restjes van de avond ervoor een supergaaf nieuw maaltje te maken. Hannah wist de restjes die we verdubbeld hadden echter letterlijk in een simpele handomdraai (lees; panomdraai) weer te halveren...
Samen met Hannah heb ik een duo gevormd en zijn we de volgende dag begonnen op de privé-afdeling Gynaecologie, Orthopedie en Oogheelkunde. Omdat het een privé-afdeling is komen er soms ook mensen met bijvoorbeeld kanker en dit zorgt ervoor dat die een vrij brede afdeling is qua zorg. De eerste dag hebben we voornamelijk stilgezeten omdat er niks te doen was, want de patiënten hebben blijkbaar geen zorg nodig.
Na de eerste dag vonden we het erg lekker om een hapje te eten met ons allen. Tom had een mooi boekje van de ANWB uit 2014 waar allemaal leuke tentjes instonden. Mike's Kitchen was het geworden. Eenmaal daar bleek het restaurant nergens te bekennen en na het te vragen aan wat locals bleek dat dit restaurant al 2 jaar weg was.. Gelukkig was er nog een ander restaurant in hetzelfde gebouw waar we heerlijk gegeten hebben en weer meerdere souvenirs aan onze verzameling toegevoegd hebben.

We begonnen om 7 uur en mochten meteen helpen met het opmaken van de bedden, iedereen moet wakker worden en zelfstandig uit bed komen. Enkel wanneer de lakens zichtbaar vies waren kregen ze nieuwe en er werd niet gevraagd hoe ze geslapen hadden, hoe ze zich voelde of überhaupt iets. Één van de Afrikaanse studenten (die er overigens veel zijn op de afdeling) vertelde dat de patiënten nooit echt dankbaar zijn. Toen we vertelde dat er in Nederland zelfs een dag voor de verpleegkundigen is, vertelde zij dat het voor hen net was alsof er elke dag een 'haat-aan-verpleegkundigen'-dag was en ze al blij mochten zijn als ze 1 keer in de maand een dankjewel van een patiënt te horen kregen. Toen we dus later zagen hoe de patiëntenzorg er aan toe ging begrepen we dit wel en hebben we met ons medeleven en oprechte interesse al een aantal bedankjes weten te verzamelen.
Zonder enig duidelijk uitleg werden we diezelfde ochtend ook voor het blok gezet dat we wel even een patiënt op konden nemen. Gelukkig wisten we allebei niet waar alle papieren hiervoor lagen, dat we zwarte pennen moesten gebruiken en dat bij het kopje 'Adress' de naam moest worden ingevuld waarmee men wilde aangesproken worden... heel logisch allemaal. De patiënten (en helaas wij ook) leden onder het fenomeen 'theatre-kut'. Theatre is hier de ruimte waar de mensen heengaan als ze geopereerd worden, de OK dus. Theatre-kut is helaas een van onze collega's die het imago van een goede verpleegkundige in 1 minuut de grond ingeboord kan hebben. De geur die ze achter liet paste helaas ook nog eens goed bij haar persoonlijkheid, helemaal verrot.

Hannah en ik besloten de volgende dag de afdeling mede te delen dat we een dag met de OK mee zouden gaan lopen. Eenmaal in ons groene pakje gehesen, die de een nog beter zat dan de ander, zijn we naar de operatiekamer gegaan. We mochten meekijken met een openhartoperatie van een meisje die net 18 (!!) was geworden. De operatie was ontzettend gaaf, de chirurg legde ons tijdens de operatie van alles uit, we konden vanaf 30 cm live in de borstkast meekijken en we kregen ook op de eerste rij mee dat de sexy kleding van de chirurg ineens op zijn enkels lag. Uiteraard moest alles steriel blijven en mocht de assistent zijn broek weer aantrekken, gepaard onder een golf van gelach die door de OK ging.
Na deze ontzettend gave dag zat onze eerste week er alweer op, jaja. Om de week af te sluiten gingen we weer lekker uit eten, want ja hier kost het toch bijna niks. We gingen naar le Marmelite. Een typisch Afrikaans restaurantje met veel Afrikaanse gerechten. Zo heb ik een ontzettend lekker currygerecht gehad met rijst.. en weer zo genoten! Ook hier werd weer typisch Afrikaans gehandeld. Het bestek kwam nadat het eten er was, de saus kwam nadat het eten al half op was, bestelde je 2 drankjes kwam ze met 4 drankjes waarvan de helft verkeerd. Gelukkig konden we de drukte de schuld geven, aangezien we de enige gasten waren. Een fooi zat er dan helaas ook niet in. Bij het afrekenen bleken ze niet genoeg wisselgeld hadden en wilden ze dat we dat dan maar als fooi zouden geven. Stug als wij Nederlanders zijn hielden we onze poot stijf en kregen we uiteindelijk al ons wisselgeld gewoon terug (was het er dus toch he).

Na vandaag weer een lekker studiedagje te hebben gehad en wederom veel te hebben gelachen kunnen we nu lekker genieten van het weekend. Morgen gaan we met zijn allen naar het Katatura Beerfestival waar we veel zin in hebben! Lekker een dagje dansen en feest vieren.

Voor nu was dit het, tot de volgende keer ! :)